Прва книга Мојсеева/ 41 глава

40 глава

Прва книга Мојсеева 41 глава од Мојсеј

42 глава

  1 По две години, фараонот сонуваше дека стои покрај реката Нил.
  2 Од Нил излегоа седум убави и дебели крави; и пасеа низ трските.
  3 Но веднаш по нив излегоа други седум, грди и слаби крави, и застанаа покрај оние крави, на брегот на Нил.
  4 Грдите и слабите крави ги изедоа убавите и дебелите, а тогаш фараонот се разбуди.
  5 Пак заспа и виде друг сон: седум полни и крупни класови израснаа од едно стебленце.
  6 Но, ете, по нив израснаа седум слаби класови, изгорени од источниот ветер.
  7 Празните класови ги голтнаа седумте крупни и полни класови. И фараонот се разбуди, и ете: тоа беше сон.
  8 Утрото, фараонот беше смутен во духот, па ги повика сите египетски волшебници и мудреци: им ги раскажа фараонот своите соништа, но никој не можеше да ги протолкува.
  9 Тогаш главниот фараонов виноцрпец проговори: „Треба денес да си спомнам за еден свој пропуст.
10 Еднаш, кога фараонот се налути на своите службеници, на мене и на главниот лебопекар, нè стави во темницата на началникот на телохранителите.
11 Сонувавме сон во истата ноќ, и јас и тој, но секој од нас виде сон со друго значење.
12 Тогаш со нас беше некој млад Евреин, слуга на заповедникот на стражата. Му ги раскажавме нему своите соништа, а тој ни ги протолкува: на секој му го кажа значењето на неговиот сон.
13 Како што ни ги протолкува, така и ни се случи: мене ме вратија на моето место, а оној го обесија.”
14 Фараонот веднаш испрати по Јосифа; го извлекоа набрзина од темницата; му ја истригаа косата, го облекоа во ново облекло, и тој стапи пред фараонот.
15 Тогаш фараонот му рече на Јосифа: „Сонував сон, но никој не може да го протолкува, чув за тебе дека можеш да го протолкуваш сонот, штом ќе го чуеш.”
16 „Јас не можам ништо - му одговори Јосиф на фараонот - туку Бог ќе му даде вистински одговор на фараонот.”
17 Тогаш фараонот му раскажа на Јосифа: „Во својот сон стоев на брегот на Нил.
18 И ете! Седум дебели и убави крави излегоа од Нил, пасеа низ трските.
19 По нив излегоа седум други крави, беа слаби, многу грозни, костенливи, никогаш не видов толку грди крави во целата Египетска Земја!
20 И седумте слаби и грозни крави ги изедоа првите седум дебели крави.
21 Па иако ги проголтаа, не се гледаше дека имаат нешто во утробата: беа грозни како и порано. Тогаш се разбудив.
22 Потоа видов на сон како на едно стебленце израснаа седум полни и убави класови.
23 Но после нив израснаа седум згрчени, празни, класови, опалени од источен ветер.
24 И слабите класови ги изедоа седумте полни класови. Ова им го раскажав и на вражалците, но нема никој да ми објасни.”
25 Тогаш Јосиф му рече на фараонот: „Фараоновиот сон е само еден: Бог му јавува на фараонот што сака да направи.
26 Седумте убави крави, тоа се седум години; седумте убави класови пак се седум години. Тоа е само еден сон.
27 Седумте слаби и грозни крави по нив, а исто така и седумте празни, од источник опалени, класови, означуваат седум гладни години.
28 Тоа е она што веќе му го реков на фараонот: Бог му јавува на фараонот што сака да направи.
29 Ете, настапуваат седум години на големо изобилство во сета Египетска Земја.
30 А по нив ќе дојдат седум гладни години, кога ќе се заборави сето изобилство во Египетската Земја.
31 Кога гладот ќе пустее низ земјата, не ќе се знае ни дека имало изобилство во земјата - заради гладот што ќе дојде - зашто ќе биде многу голем.
32 А тоа што фараоновиот сон се повтори, значи дека Бог навистина се одлучи за тоа и дека наскоро ќе го спроведе.
33 Затоа фараонот нека избере способен и мудар човек и нека го постави над Египетската Земја.
34 Натаму, фараонот нека се погрижи да постави надгледувачи во земјата, што ќе собираат една петинка од сета жетва во Египетската Земја во седумте години на изобилството.
35 Нека собираат од секого жито, во седумте добри години, што доаѓаат; нека, со фараоново овластување, собираат жито за храна и нека го чуваат во градовите.
36 Собраниот вишок нека служи за исхрана во земјата во седумте години на глад, што ќе ја снајде Египетската Земја, така што земјата да не пропадне од гладот.”
37 Им се допадна одговорот на фараонот и на сите негови службеници.
38 Затоа фараонот им рече на своите службеници: „Зар можеме да најдеме друг човек како што е овој, во кого е Божјиот Дух?”
39 А тогаш фараонот му рече на Јосифа: „Откако Бог ти го откри сè тоа тебе, нема никој способен и мудар како што си ти.
40 Ти ќе бидеш управител на мојот дворец: сиот мој народ ќе им се покорува на твоите наредби. Единствено со престолот јас ќе бидам поголем од тебе.
41 Еве, те поставувам - му рече фараонот на Јосифа - над целата Египетска Земја.”
42 Потоа фараонот го извади печатниот прстен од својата рака и го стави на Јосифовата рака. И го облече Јосифа во облека од најубава ткаеница, а околу вратот му обеси златна огрлица.
43 Тој се возеше на кола, како негов заменик, а пред него викаа: „На колена!” Така го постави над целата Египетска Земја.
44 Уште фараонот му рече на Јосифа: „Иако сум јас фараон, никој нема да ги помрдне своите раце ни нозе без твое одобрение во целата Египетска Земја.
45 Фараонот го нарече Јосифа „Сафнат Панеах” и му ја даде за жена Асенета, ќерката на Поти Фер, свештеник во Он. И Јосиф тргна по целата Египетска Земја.
46 Јосиф беше на триесет години кога стапи во служба на фараонот, египетскиот цар. А откако отиде од пред фараонот, Јосиф патуваше низ целата Египетска Земја.
47 Во седумте плодни години, земјата раѓаше во изобилство;
48 во тие седум години што Египетската Земја ги уживаше - тој собираше од разните полски приходи и храната ја чуваше во градовите, сместувајќи ја во секој град жетвата од околните полиња.
49 Така Јосиф натрупа многу жито, како песок во морето, па прекрати да го мери, зашто беше без мерка.
50 Додека уште не настапија гладните години, на Јосифа му се родија два сина, кои му ги роди Асенета, ќерката на Поти Фер, свештеник во Он.
51 На првороденецот Јосиф му го даде името Манасиј, „зашто Бог - рече - направи да ги заборавам своите тешкотии и својот татков дом.”
52 На вториот му го даде името Ефраим, „зашто Бог - рече - ме направи плоден во земјата на мојата неволја.”
53 Седумте години на изобилство, што ги уживаше Египетската Земја, дојдоа до крај,
54 а се приближија седумте гладни години, како што прорече Јосиф. Во сите земји беше глад, а во целата Египетска Земја имаше леб.
55 А кога и целата Египетска Земја почувствува глад, луѓето извикаа кон фараонот за леб; а фараонот им рече на сите Египетци: „Одете при Јосифа, и што ќе ви рече, правете!”
56 Кога гладот се прошири низ целата земја, Јосиф ги отвори житниците, па ги снабдуваше Египетците со жито, зашто гладот стана голем и во Египетската Земја.
57 Од сите земји доаѓаа во Египет, при Јосифа, да купуваат жито, зашто гладот се засили по целиот свет.

Поврзано

• Стар завет
• Библија

Надворешни врски

• Стариот Завет на македонски јазик