Стојно ле, лична невесто!
Седнала Стојна, седнала
На први велик четварток,
Да шије Стајна, да крое
На Стоја тенка кошуља,
За себе бела сагија.
Там дека она шијеше,
Там дека она кроеше,
Свиха се, Стојно, завиха
Две силни вилни ветрушки,
Тà ми те, Стојно, завиха,
Тà ми те тебе дигнаха,
Тà ми те тебе носиха
На Јудинско ’оролиште
’Оролиште, виролиште,
Дека Јуди ’оро играт.
Те Фатиј’а на ’оро-то
На ’оро-то на танец-от.
Стојна си ’оро играе
Играе и солѕи роне.
Догледа ја стара Јуда,
Тà и́ веле и говоре:
„Стојно ле лична невесто!
Што ’оро играш и плачиш?
Дал ти је тешко за дома,
За твое-то машко дете,
За твоја-та прва љубов?
Не бери кахар, касавет;
Вчера от там’ минахме
Крај ваши-те тешки порти
Твоја-та стара свекрва
Машко си дете љуљаше,
Ем нему песна пееше:
„нани ми сино, сираче!
Кога си ризик немало,
Мајка-ти да те изгледат.”
|
Стойно ле, лична невесто!
Седнала Стойна, седнала
На пѫрви великъ четвартокъ,
Да шіе Стайна, да крое
На Стоя тенка кошуля,
За себе бѣла сагіа.
Тамъ дека она шіеше,
Тамъ дека она кроеше,
Свиха сѣ, Стойно, завиха
Две силни вилни ветрушки,
Тà ми те, Стойно, завиха,
Тà ми те тебе дигнаха,
Тà ми те тебе носиха
На Юдинско ’оролище
’Оролище, виролище,
Дека Юди ’оро игратъ.
Те Фаті’а на ’оро-то
На ’оро-то на танец-отъ.
Стойна си ’оро играе
Играе и сѫлдзи роне.
Догледа ѭ стара Юда,
Тà и́ веле и говоре:
„Стойно ле лична невесто!
Що ’оро играшъ и плачишъ?
Даль ти ѥ тешко за дома,
За твое-то мѫшко дете,
За твоя-та пѫрва любовъ?
Не бери кахаръ, касаветъ;
Вчера отъ там’ минахме
Край ваши-те тешки порти
Твоя-та стара свекѫрва
Мѫшко си дете люляше,
Емъ нему песна пееше:
„нани ми сино, сираче!
Кога си ризикъ немало,
Майка-ти да те изгледатъ.”
|
