Зборник на Миладиновци/ Стојан и султан

Стојан и султан

од Браќа Миладиновци

на современ македонски правопис

Седнала мама да јаде
Да јаде, оште да пие
Сос девјат сина рождени,
Стара ги мајка питаше:
„Синови, девјат синови!
Като једете и пијте,
Какво ште да ва попита,
Кој што му е мило, драго,
Него, синови, да сторам.”
Стојан на мама думаше:
„Мамо ле, мама, драго ми
В зелена гора да хода,
Че алјан бајрак да носа,
Да си дружина собера.”
Иванчо дума мама си:
„Мамо ле, мама, драго ми
Лиси биволе да купа
Черни угари да ора,
Бјала пченица да сеја.”
Тога си Стојан отиде
В зелена гора букова
И алјан барјак набочи,
Че сја јунашки провикна:
„Собирајте сја јунаци,
И при Стојана елате!”
Че си ги Стојан пособра,
Че си ги Стајан поведе
Из г'ста гора зелена,
По Султанската межија.
Султан си седи под чад'р,
И си јадеше, пиеше,
Печено јагне јадеше.
Стојан Султана улови
Като фракнато врапченце.
Султан Стојану думаше:
„Аферим тебе, Стојане!
Аз едно време бјах јунак,
Ти си от мене појунак.”
Че си Султана заведи
На девјат гроба чиљашки,
И девјат п'лни сос ребро.
Султан Стојану думаше:
„Зимаите, холан Стоене,
Зимаите колко можете,
И за мене оставајте,
Че стар с'м вече не мога.