Зборник на Миладиновци/ Стојан војник

Стојан војник

од Браќа Миладиновци

на современ македонски правопис

В петок сја Стојан позгоди,
В с'бота било, што било,
От царја фирман дофтаса,
Да иди Стојан, да иди
На царја слуга да стане.
Стојан извади кончето,
Че го оседле, обузде.
Булче при коња стоеше,
И на Стојана думаше:
„Стојане првна, првина!
Постој, Стојане, почакај,
Да влеза в горна градина,
Да бера цвети китинку.”
Уви ја китка розљасна,
Чи на Стојана отдаде:
„Турни ја в бјала пазуха,
Сутрина, вечер поливај;
Като си китка повјани,
Тогава ште сја позгодја;
Когато китка изс'хни,
Тогава ште сја ожења.”
И стана Стојан отиде,
Походи мало и много,
Дор цели девјат години,
Тогава китка повјахна.
Стојан си викна заплака.
Де го зачула царица,
И на Стојана думаше:
„Стојане, младо војниче!
Сег' стана девјат години,
Аз не бјах тебе видела,
Да викниш и да заплачиш.” –
„Царице, господарице!
Сег' стана девјат години,
Оставих булче под було,
Днес на булче е свадбата.”
Царица дума Стојану:
Стојане, холан Стојане!
Извади конче хранено,
Че го оседли, обузди;
Ако ти п'т за недеља,
Ти си го земи за пладња.
Извади конче фраквато,
Че го обузде, оседле;
П'т му беше за недеља,
А тој го зеде за пладња.
Покрај ми лозе замина,
Башта му лозе копаше.