На деда Богомил Земјата рофка, мека набабрена за род, со страдна душа чека ударите ни јаки со мотиките остри по троскот пелин трат! На работа! На труд! Да прокопаме меко полињата родни афион, тутун, житце да родат благородни. И по кривите вади да пропуштиме води за оризите млади и зелени лободи На работа! На труд!
