Рајко Жинзифов/ Белграду
| „Белграду“ од Рајко Жинзифов |
Белград, Белград, Белиј граде!
Ти на српството столица!
Што ти плачеш, српскиј граде,
Стенкаш, тâжиш, как вдовица?
Што сја вие чрно знамја
Над твојата крепост тврда?
О столицо, дал од пламја
Станала си толко грда!
Кој те Белград рани тешко?
Кој те покри с дреха чрна?
Кој те с стрела удри жешко?
Клета рâка не му мрдна!
Одговарха српска Вила:
„Што ме питаш Славјанине?
Нема књаза Михаила!
Го убиха драгиј сине.“
„Так коварно го убиха
Рâце гнâсни и злодејски!
И невина крв пролиха
Души чрни, души зверски!“
„За Србија тој бе слава,
Беше гордост, беше глава...
Плачет Дунав, плачет Сава,
Плачет Вардар и Морава.“
„Тâжна Босна сâлзи ронит,
Плачет и Герцеговина,
Чрна Гора косми корнит,
Бâлгарија с сâлзи хлина.“
„Днес и слâнце не огреало,
Срдце всјако онемело,
Тâжит, стенкат Српство цело,
Мâжи, жени, старо младо.“
„Земља с чрно је покрита!
Нема књаза, нема бана -
Гордост, слава и заштита
Нема српската одбрана.“
Доста, посестримо Вило!
Нема Михаила бана
Гледам...срдце ми сја свило...
Бог да живи књаз Милана...
Видете исто така
Наводи
- Одбрани твроби, Рајко Жинзифов, стр. 114, Мисла, Македонска книга, Култура, Наша Книга, Скопје, 1986.