1 Тогаш Соломон ги свика во Ерусалим сите Израелеви старешини, сите племенски кнезови и семејните главатари, за да се пренесе Ковчегот на Господовиот Завет од градот, од Давидовиот Град, односно од Сион.
2 Сите Израелеви луѓе се собраа пред царот Соломон на празникот во месецот Етаним (односно седмиот месец).
3 И кога дојода Израелевите старешини, свештениците ги понесоа Ковчегот,
4 и Шаторот на средбата со сиот посветен прибор што беше во Шаторот. Ги пренесуваа свештениците и левитите.
5 Царот Соломон и сета Израелева заедница, која се собра околу него, жртвуваа пред Ковчегот толку овци и говеда да не можеа да бидат преброени ни проценети.
6 Свештениците го донесоа Ковчегот на Господовиот Завет на неговото место, во внатрешното светилиште на Домот, односно во Светината над светините, под крилата на херувимите.
7 Имено, херувите имаа раширени крилја над местото каде што стоеше Ковчегот, и ги засолнуваа одозгора Ковчегот и неговите драгови.
8 Драговите беа толку долги така што краевите им се гледаа од Светилиштето спроти Светината над светините, но не се гледаа однадвор. Таму останаа до денес.
9 Во Ковчегот немаше ништо освен двете камени плочи што ги стави Мојсеј во Хорив, каде што Господ склучи Завет со Израелевите синови откако излегоа од Египет.
10 А кога свештениците излегоа од Светилиштето, облак го исполни Господовиот Дом,
11 и свештениците не можеа да ја продолжат службата од облакот: Господовата Слава го исполни Божјиот Дом!
12 Тогаш Соломон рече: „Господ рече дека благоволи, да престојува во облак;
13 а јас Ти изградив Дом, место, за да престојуваш во него засекогаш!”
14 И откако се сврти, царот го благослови целиот израелски собор, а сиот израелски собир стоеше.
15 Тој рече: „Нека е благословен Господ, Израелевиот Бог, Кој со Својата рака го исполни ветувањето што со Својата уста му го даде на мојот татко Давид, велејќи:
16 ’Од денот кога го изведов Својот народ од Египетската Земја, не избрав град меѓу ниедно Израелево племе, за да се изгради во него Дом, каде што би престојувало Моето Име, туку го избрав Давида за да заповеда тој со Мојот народ Израел.’
17 Татко ми Давид науми да Му подигне Дом на Името на Господа, Израелевиот Бог,
18 ама Господ му рече: ‘Си наумил да му подигнеш Дом на Моето Име, и добро направи,
19 но ти нема да го подигнеш тој Дом, туку твојот син кој ќе излезе од твоето крило, тој ќе му подигне Дом на Моето Име.’
20 Господ го исполни Своето ветување: го наследив својот татко Давид и седнав на Израелевиот престол, како што вети Господ, и му подигнав Дом на Името на Господа, Израелевиот Бог,
21 и одредив таму да биде местото на Ковчегот во кој е Заветот што Господ го склучи со нашите татковци, кога ги изведе од Египетската Земја.”
22 Тогаш Соломон стапи, во присуство на сиот Израелев собир, пред Господовиот жртвеник, ги рашири рацете кон небото
23 и рече: „Господи, Израелев Боже! Ниеден бог не Ти е сличен ни на небесата ни долу на земјата, Тебе Кој ги пазиш Заветот и љубовта кон Своите слуги, што чекорат пред Тебе со сето свое срце.
24 На Својот слуга Давид, на мојот татко, Ти му исполни што Си му ветил. Што Си ветил со Својата уста, го исполни со Својата рака токму денес.
25 Сега, Господи, Израелев Боже, исполни му на Својот слуга, на мојот татко Давид, што Си ветил кога Си рекол: ‘Нема пред мене да ти снема наследник кој ќе седи на Израелевиот престол, само ако твоите синови ќе ги чуваат своите патишта, одејќи по Мојот закон како што си одел ти пред Мене.’
26 И сега Господи, Израелев Боже, нека се исполни Твоето ветување што Си му го дал на Својот слуга Давид, на мојот татко!
27 Но зар Бог навистина ќе престојува среде луѓето на земјата? Та небесата ни небесата над небесата не можат да Го опфатат, а камоли овој Дом што сум го изградил!
28 Внимателно послушај ги молитвата и викањето на Својот слуга, Господи, Боже мој, та послушај ги викањето и молитвата што Твојот слуга Ти ја упатува Тебе!
29 Нека Твоите очи дење и ноќе бидат отворени над овој Дом, над ова место за кое што рече: ‘Тука ќе биде Моето Име.’ Послушај ја молитвата со која Твојот слуга ќе се моли на ова место.
30 И послушај ја молитвата на Твојот слуга и на Твојот Израелски народ, кога тие ќе се молат на ова место. Послушај од местото каде што престојуваш, од небесата и смилувај се.
31 Ако некој згреши против ближниот и ако му се нареди да се заколне, а заклетвата дојде пред Твојот жртвеник во овој Дом,
32 тогаш Ти чуј ја на небото и постапувај и суди им на Твоите слуги, осуди го виновникот свртувајќи ги неговите дела на неговата глава, а невиниот ослободи го постапувајќи со него според неговата невиност.
33 Ако Твојот народ биде разбиен од непријателот зашто Ти згрешил Тебе, ама ако сепак се обрати кон Тебе и ако го прослави Твоето Име и ако се помоли во овој Дом,
34 тогаш чуј го Ти тоа од небото, прости му ги гревовите на Својот Израелски народ и доведи го назад во земјата што им ја даде на нивните татковци.
35 Кога ќе се затвори небото и не ќе падне дожд зашто Ти згрешиле Тебе, па ако Ти се помолат на ова место и ако го прослават Твоето Име и ако се одвратат од својот грев кога ќе ги понижиш Ти,
36 тогаш чуј ги Ти на небото и прости им го гревот на Своите слуги и на Својот Израелски народ, покажувајќи им го добриот пат по кој да одат, и пушти дожд на земјата што му ја даде во наследство на Својот народ.
37 Кога во земјата ќе завладеат глад, помор, суша и гламница, и кога ќе надојдат скакулци, гасеници, кога непријателот на овој народ притисне некоја од неговите врати, или кога ќе биде некоја друга неволја или болест,
38 ако некој човек, или сиот Твој народ, ја почувствува тешкотијата на своето срце па упати молитва или просење та ги рашири рацете кон овој Храм,
39 Ти чуј од небото, од местото каде што престојуваш, и прости и постапи; врати му на секој човек според неговиот пат, зашто Ти го познаваш неговото срце - единствено Ти ги познаваш срцата на сите -
40 за да се бојат од Тебе секогаш во сите дни додека живеат на земјата, што Ти им ја даде на нашите татковци.
41 Па и туѓинецот, кој не е од твојот Израелски народ, туку пристигнал од далечна земја заради Твоето Име,
42 зашто чул за Твоето големо Име, за Твојата силна рака и за Твојата подигната мишка - ако дојде и ако се помоли во овој Храм,
43 послушај го од небото, каде што престојуваш, послушај ги сите негови извикувања, за да го запознаат сите земни народи Твоето Име и за да се бојат од Тебе како Твојот народ Израел, и за да знаат дека Твоето Име е повикано над овој Дом што го изградив.
44 Ако Твојот народ тргне против непријателот, по пат по кој што ќе го упатиш Ти, и ако Му се помоли на Господа, свртен кон овој град што си го избрал и кон Домот што му го изградив на Твоето Име,
45 послушај му ги од небото молитвата и просењето, и направи му правда.
46 Кога ќе Ти згрешат, зашто нема човек кој не греши, а Ти, откако ќе се насрдиш на нив, ќе ги предадеш на непријателите да ги заробат и да ги одведат како робје во далечна или во блиска земја,
47 па ако се покајат со срцето во земјата во која ќе бидат доведени и ако почнат да Те молат за милост во земјата на своите освојувачи, велејќи: ‘Згрешивме, бевме лоши и опаки,’
48 и ако така се обратат кон Тебе со сето срце и со сета душа во земјата на своето ропство во која ќе бидат доведени како робови, и ако се помолат свртени кон земјата што Ти им ја даде на нивните татковци, и кон градот што си го избрал, и кон Домот што му го изградив јас на Твоето Име,
49 послушај ги од небото, каде што престојуваш, нивната молба и нивните просења,
50 направи им правда, и прости му на Својот народ зашто згреши против Тебе, прости ги сите навреди што ти ги нанесе, направи за да му се смилуваат освојувачите и за да бидат милостиви спрема него,
51 бидејќи тие се Твој народ и Твое наследство, нив ги изведе од Египет, од вжерената печка.
52 Твоите очи нека бидат отворени за молитвата на Твојот слуга и за просењата на Твојот народ Израел, за да ги чуеш сите нивни молби што ќе Ти ги упатат Тебе.
53 Зашто Ти ги оддвои од сите народи на земјата за Свое наследство, како што објави преку Својот слуга Мојсеј, кога ги изведе нашите татковци од Египет, о Господи, Боже!”
54 Откако Соломон ги доврши сета оваа молитва и просењето пред Господа, се дигна од местото каде што клечеше, со раширени раце кон небото, пред Господовиот жртвеник,
55 па истапи та го благослови сиот Израелев собор со силен глас:
56 ”Благословен Господ, Кој на Својот народ Израел му даде мир во сè како што вети; не пропадна ниту едно од Неговите убави ветувања, кои им ги даде на Својот слуга Мојсеј.
57 Господ, нашиот Бог, нека биде со нас како што беше со нашите татковци, и нека не нè напушта и отфрла.
58 Нека ги приклони нашите срца кон себе, за де одиме по сите Негови патишта и за да ги пазиме Неговите заповеди, закони и одредби што им ги даде на нашите татковци.
59 Овие мои зборови, што ги изнесов скромно пред Господа, да бидат постојано, дење и ноќе присутни пред Господа, нашиот Бог, за да би им правел, ден по ден, правда на Својот слуга и справедливост на Својот народ Израел,
60 за да познаат така сите народи на земјата дека Господ е Единствен Бог, и дека нема друг.
61 А вашето срце нека му биде потполно верно на Господа, нашиот Бог, пазејќи ги Неговите закони и држејќи ги Неговите заповеди како денес!”
62 Царот и сиот Израел со него Му принесоа жртва на Господа.
63 Како помирителна жртва, која му ја принесе на Господа, Соломон принесе дваесет и две илјади волови и сто и дваесет илјади овци; со тоа царот и сиот Израел го посветија Господовиот Дом.
64 Во тој ден царот го посвети средиштето на преддворјето, што е пред Господовиот Дом, зашто таму ги принесе палениците, лебните приноси, и мрсното од помирителните жртви, зашто бронзениот жртвеник пред Господа беше премал за да ги прими палениците, лебните приноси и помирителните жртви.
65 Таа свеченост во она време Соломон ја славеше седум денови, со сите Израелци, со големиот собор од Влезот во Хамат до Египетската Река, пред Господа, нашиот Бог.
66 Потоа на осмиот ден ги отпушти луѓето; тие го благословуваа царот и си одеа во своите куќи, весели и со задоволни срца заради сето добро што Господ му го направи на Својот слуга Давид и на Својот народ Израел.
