Да влезе сакаше со прва смена, вчас
моторот срдито по неа вика здаде:
„Не може внатре, се прашам тука јас,
го праша ли портирот, и - без марка каде?“
Но, таа мошне упорна, се впушти
без прашање низ врати тесни, сиви.
Па, отворајќи некој прозор, уште
накај моторот почна да се криви.
И веднаш една запеа машина.
Но луѓето работеа намрштено.
И разбирајќи која е причината,
моторот рече:
„Со неа јас ќе свршам!“
-Што ломотиш? - го запраша низ смеа
мешалката од челик, веднаш потем.
- Обиди се, но верувај, со неа
штрајк ние ќе приготвиме.
Моторот молкна. Ветерот, пак, внесе
во просториите здив топол на ораница,
и напев еден, напев широк, весел-
и стапалки од нозе испукани од рани.
Па, оние, што некога се бореле
со земјата, заздиваа ко коњи.
А другите, крај прозорци растворени
блескотеа под сводот модер они!
Од пап-машината се јави некој грубо.
А едно моме песна почна прво.
Во неа едно момче се загледа заљубено
а оно, пак, се вцрви!
Портирот тогаш влезе тивко, тивко,
и рече: „кој со шверц се вмолкнал?“
Но, разбирајќи, виновно се сврти,
се почеша, си свирна, потем молкна.
