Од село бил.
Сиромав.
За маки селски тој знал
и за борби селски -
од мал.
Со шупелка свирел
и овца пасел
и замаен -
често слушал:
ветерот веел
гора лулеел
и в буки чести
ајдучка песни
пеел ...
Пирин Планина,
ајдучка мајка,
со млеко го прва
доила;
Пирин Планина,
ајдучка мајка,
за борба го прва
учила!
Со шупелка свирел
и раснал орел -
Ел Тепе гордо
на Пирин бел -
со шупелка свирел
и овци пасел
и дете уште -
видел:
Татко му
бајрактар
по Пирин Планина
ајдучко знаме развел,
од Кресна и Разлог
народот селски
на борба
повел ...
A после прокуден
од тиранин проклет
оставил в пепел
мајчин кат,
и скитник со свои
по белиот свет,
се приобрал
пролетер
в далечен
град.
И с чеканче в рака -
од мугра до мрак -
тој клинци на кондури
ковал,
и в горки неволи
на живот недраг
през огнени сништа
сновал.
Живеал
в маки
и кална пот
сред ропство и срам
и дни безнадежни,
но орел сам -
сред тој живот
тој назрел висини
и врвови снежни:
распалил гради
и в занос цел,
Чернишевски,
Писарев,
тој жедно
чел.
И в бујна младост
за Гоце узнал,
за дело народно
свето,
тој следел по стапки му
верен другар -
живот и смрт
за делото
дал.
И срамно намразил
ропство, мрак,
и смртно заљубил
Родина,
тој вивнал,
на ропство згазил,
тргнал
титан по Пирин Планина.
Во секое село,
во секој град
го знае стар
и млад:
Сандански -
цар
Пирински!
По Разлог и Банско,
Неврокоп, Среско
царство му ширно -
слава голема
што цар ниеден ја нема:
на сето робје
е мајка,
за душмани е -
стра,
трепет!
На бој ли тргне -
ала се крева
и веда м'ска
и змија с'ска.
Битка ли бие -
луња се вие!
Срце му топла
пазува братска
за секој
под гнет и јад:
рисјанин, Турчин,
Грк и Вла -
за него е
равен
брат.
А рака машка
веда е лута
што паѓа
над тиран клет,
слаб да поткрепи,
прав да одбрани,
да одмазди
зло - за зло.
