Константин Миладинов/ Сираче

„Сираче“ од Константин Миладинов

Сираче момче сејало
И једна песна пејало:
„Каде се чуло, видело
Седум години во село
Да сеа, жниа и пота
И от мојата работа
До зрнце да се изабит
От чужи да се разграбит!
А ја сираче да шетам
И улиците да метам,
Везден работа нивата,
Без да си крена главата.

Дожд да врнит? Но ја не седа,
А работата си гледа!
Вечер ќе зајит сâнцето,
Ја ушче шета полето.
Раното сâнце излегвит,
На нива мене досегвит.
Сите со лебец, со вода,
А ја без корка да ода!
Сите сос рубо шарено
И сос кадифе зелено,
А ја от сите терано,
Носам от сите раздрано.
Ако ме некој погледни
И покрај мене ми седни,
Мој нарачници проклети
Јадвени пушчат клевети.

Детска радост ко цвеќе
В пусто ми срце се суши,
И пред очите ми веќе
Само ми счастје се вруши.

Сите си имат роднина,
Со ним се смејет, си пејет,
А мој надежди в пустина
От силни ветри се вејет.

Некаква тâга ја има.
Сè прах и пепел се чинит.
Пред мене веков как в зима
Во темни мâгли се чинит.

Наводи

• Песни, Константин Миладинов, Мисла, Македонска книга, Култура, Наша Книга, Скопје, 1986.

Сите дела од овој автор се во јавна сопственост во целиот свет бидејќи авторот е починат пред повеќе од 100 години.