Итар Пејо и селаните риболовци

Итар Пејо и селаните риболовци од македонското народно творештво

Тргнале еден ден неколку селани мариовци да одат на Црна да ловат риби. Ловеле што ловеле, си кинисале да си одат дома. И таман на неколку чекори реката привикал: -Море селани, ние ловевме риби се буткавме по површината на водата, но којзнае дали не се удави некој од нас. Не правиме лошо да се преброиме. Го одобриле сите предлогот и застанале, а предлагачот почнал да брои. Еден, два, три ,четири… дотерал до осум. Ами чаре, - извикал тој. -Ние тргнавме девет, а се враќаме осуммина. Значи еден од нас се удавил! -Констатирал бројачот. Почнале сите да бројат -осум па осум . Ниеден од нив сам не се броел и си тргнале кон селото и си заплакале. Еден се удавил денеска во Црна, ама кој е и самите не знаат. Оделе што пооделе ги сретнал пејо и ги видел уплакани и ги прашал: -Што така сте уплакани, бре кршоборци? Овие му раскажале дека еден се удавил денеска но не знаат кој е.Пејо ги прашал колкумина тргнале и веднаш ја разбрал работата, но решил да ги насамари за нивната глупост: -Лесно ќе провериме, џанам. Ајде легнете овде на песокот и забодете ги носовите во него. Колку дупки ќе направите толку мина сте живи. Легнале селаните, ги забоделе носовите во жешкиот песок и направиле по една дупка. Кога станале почнал Пејо да ги брои - излегле девет ! Се израдувале селаните оти никој не се удавил и му дале на Пеја од рибите да му ја платат мудрата постапка оти се нема удавено ниеден од нив.