Зборник на Миладиновци/ Четири ангели

Четири ангели

од Браќа Миладиновци

на современ македонски правопис

Хвала, боже, за чјудо големо!
'Сполај ти, боже, на дарбите!
Нејде шт' идем чјудо да гледами,
Че са збраха четири свјатии
Да разделат више на небеси.
Први беше сам свети Петар,
А второто сам свети Илија,
А третјото сам свети Никола,
А четверто сам Иван крстител.
Дето покрсти небо и земле,
И покрсти наши цар небесни,
Че си делат от рај божи кључи.
Е че иде огњана Мариа,
И след неја сестра Магдалена,
Че бегат от земја Паливјанска.
Ка ги види сам свети Илија,
Отговарја сам свети Илија:
„Леле варе огњана Марио,
И след тебе сестра Магдалена!
От' бегате от земја Паливјанска.”
Отговарја огњана Марија
На след неја сестра Магдалена,
„Е, сполај ти сам свети Илија,
Нали питаш, да ти некриеме;
Бог д' убие земја Паливјанска,
Тамо сја е вера разверила,
Не почитат ни башта, ни мајќа,
Нито брата, нито мила сестра;
Башта имат врла душманина,
Мајка имат клета робинчица,
Брата имат като измеќара,
Сестра зимат за своја си љуба
Е, сполај ти, сам свети Илија!
Не си ходат во чесни черкови
Не сја крстат, не сја богу молат,
Не си зимат света литургија.”
Отговарја сам свети Илија:
„Леле варе, огњана Марио,
На след тебе сестра Магдалено!
Врнете сја вие сег' назади,
Та идете в земја Паливјанска
Аз шта лесно земја да смира,
Да разделим от рај божи кључи.”
Врна си сја огњана Марија,
На след неја сестра Магдалена,
Та отишле в земја Паливјанска.
Разделиле все свети небесни
Разделиле више на небеси.
Што сја падна на свети Петар?
Паднало му от рај божи кључи,
Да отклича наши мртви души,
Да отклича и да ги заклича.
Што сја падна на свети Илиа?
Паднаха му летните облаци
И летните грмотјавици.
Што сја падна на свети Никола?
Падна му сја по море гемии,
По морето по д'лбоки води;
Кои мине да си сја прекрсти,
Да сја моли на свети Никола,
Та повече на свети Илија.
Што сја падна на Иван крстител?
Падна му сја кумство, побратимство.
Ка си узе сам свети Илија
М'гли, облаци, грмотјавици,
Ги затвори во черното море,
Че не даде во земја Паливјанска
Не даде три годин д'жд да вали.
Испука сја земја Паливјанска
Седемдесе педи на доле,
И јунаци с коне пропаднаха,
Но сја богу оште не предават,
Че не ходат во чесна черкова.
Тој им даде седемдесе болки,
Та лежале три години време;
И страшна сја коса пораснала,
Из косата змии пораснале.
Тогава сја на бога предали;
Та си зеле кои тојагичка,
Та си зеле кои патеричка,
Та отваждат во чесната црква,
Си сја крстат и богу сја молат,
Че си земат чесна литургија,
И отговарја свети Илија:
„Леле варе, огњана Марио,
И след неа сестра Магдалена!
Видите ли че смирих земја
Че смирих земја Паливјанска?”
Отговарја огњана Марија
На след неја сестра Магдалена:
„Е сполај ти, сам свети Илија!
Тебе господ да обича.”
И тогава сам свети Илија
Им даде ситна љатна роса,
Че си роди земја Палестинска.