Зборник на Миладиновци/ Тодора керка (2)

Тодора керка

од Браќа Миладиновци

на современ македонски правопис

Личба се в града личила,
„Кој ми је кадар и вреден,
На силна војска да одит;
Кој ке на војска не одит
От тимар ке го истаам.”
Сите на војска пратие,
Кој сина, кој мили мнука;
Сиромах Петко немаше
Ни сина, ни мили мнука,
Ељум што Петко имаше
Токму за девет девојки.
Петко низ дворје шеташе
И дробни с'лѕи ронеше,
Бели си р'це кршеше
От свои бели рамена;
И дробни с'лѕи ронеше
По свои бели образи,
Дур' ми и дворје завади.
Си го доглеа Тодора,
Тодора најмала керко;
Тодора лепо говорит:
„Егиди татко сиромаф!
Што ми те нужба дотера,
Та дробни с'лѕи ми рониш
По свои бели образи?
И твоја глаа си кршиш
От твои бели рамена?
И бели р'це си кршиш
От твои бели колена?”
„Егиди керко Тодора!
Како да с'лѕи не ронам?
Како да р'це не кршам?
Личба се в града личила,
Кој ми је кадар и вреден
На силна војска да одит;
Кој ке на војска нe одит
От тимар ке го истаам.
Сите на војска пратие
Кој сина, кој мили мнука;
А ја си нема никого
Ни сина, ни мили мнука,
От тимар ке ме истаит!”
Тодора лепо говорит;
„Егиди татко сиромаф!
Аљ тоа гајле те нашло!
Влези си земни керали,
И во темни конушници,
Потседлај коња шарени,
Јас ке ти одам на војска?”
Си стана Петко сиромаф,
Влезе в темни конушници,
Потседла коња шарена.
Таја си влезе в керали,
Изваде руо јуначко,
И ми се лепо промена.
Си ј авна коња шарени,
Си зеде барјак крстетни,
На појас ж'лти боздоган,
В пазуа сабја димискиа,
Та ми отиде на војска.
Војвала што ми војвала
Токму за девет години;
Кога от вoјска идеше,
По стрет чаршиа трчаше,
Сама си песма пееше:
„К'де се чуло, видело,
Момичка војска да војвит
Токму за девет години,
Никој да не ја узнаит,
Дури се сама казала!”
Кога је песма слyшae,
Сите ми се почудие.