Зборник на Миладиновци/ Тодора, Богдан и Никола

Тодора, Богдан и Никола

од Браќа Миладиновци

на современ македонски правопис

Мома Тодоро, Тодоро!
Тргнала ми ј е Тодора,
На планината на снопе,
Co нeинo либе Богдана,
Богдан Тодори говори:
„Либе, хубава Тодоро!
Земи ми, либе, кабуре,
До седумдесет и седем.”
Послушала го Тодора,
Ta му е зела кабуре,
Ta cja на снопе отишли,
Минаха полe широко,
Настанаха гора зелена.
Богдан Тодори думаше;
„Либе, хубава Тодоро!
Ја викни, мома, та запеј,
Таја ми песен јунашка,
Дето два гласа износи,
A нa четири доноси,
Из едно грла два гласа,
Из една уста две думи!”
A Тадора му думаше:
„Либе ле Богдане, Богдане!
Викнала бјах, запала бјах,
Ала не смеја, не мога,
От Никола харамија,
Че ма напреди искаше,
Пa мама не ме даде,
Cега гo кажват, либе ле,
Пo Taja гopa зелена,
Co седумдесет јунаци,
Co седумдесет и седем,
Ta ште ма позна пo глaca,
Ta штe cи преко прекасне,
Тебе ште младо погуби,
Мене ште млада да земе.”
A Богдан си и` думаше:
„Не бој са, либи Тодоро!
До де је Богдан при тебе,
Co седумдесет кабуре
Co седумдесет и седем.”
Послушала го Тодара,
Викнала мома, запјала,
Таја ми песен јунашка,
Дето два гласа износи,
A на четири доноси.
Ка бе ја зачул Никола,
Никола млад арамија,
A тој ја позна пo глaca,
Ta пa ги преко пресрештна,
Co седумдесет дружина.
Ка бе ги видел млад Богдан,
Кабур след кабур вргаше,
Јунак след јунак падаха;
Пa cи г' истрепа млад Богдан,
До седумдесе јунаци,
Ta гo бе остал Никола,
Пa c' cјa двата бориле,
Ta ca три дни бориле,
До три дни, и три ношти.
Богдан Тодори думаше:
„Либе, хубава Тодоро!
He седи, либе, та гледај;
Ha кому годе поможи,
Кај годе да си надвие,”
Тја бркна десни џепове,
Извади влашко ноженце,
Богдану јучкур прерјаза,
Да му надвие Никола,
Да си ја земе Тодора,
Богдану господ памогна,
Из врх го глава издигна,
Ta гo в земјата закара.