Зборник на Миладиновци/ Сестра Ангелина, Тодора и Петре ловачето

Сестра Ангелина, Тодора и Петре ловачето

од Браќа Миладиновци

на современ македонски правопис

Разбегнала Сава co Морава
Пo Морава крај белего Дунав;
Сама останала лична Ангелина,
Платно да ткаит, р'кав да довезит.
Ништите је пеат, брдото је ѕунит;
И ми доткала и ми довезала,
И ми заскитала пo гopa зелена,
Кога ми плакала, гора ми ѕунила.
Стреќа ја стрете Петре ловачето:
„Ај тако ти бога, убаа девојко,
Ти дали имаш негдека некого,
Негдека некого, твоја мила рода?”
„Ај тако ми бога незнаена дељо!
Немам нигде никого, салт с' имам сестра,
Една мила сестра убава Тодора ,
И таја ја водит Петре ловачето,
Ама незнам к'де тој ми ја однесе.”
За р'ка ја фати, на коња ја фрли,
Дупна коња Петре, дома ја однесе,
Дома ја однесе, от далеку викат:
„Излези, излези, Тодоро Кадано,
Да видиш, Тодоро, што робинка носам,
Дваш је поубаа, триш је поработна.”
И тогај Тодоре добро не је падна.
Рет је наредила дворје да изметит,
Прах да је напрашит, за да ми огрдит;
И ми се измила co студена вода
И ми се сторила уште поубаа.
Рет ми је редила жито да отсеит,
Прах да ја нападнит, за да ми огрдит.
Пак ми се измила со студена вода,
И ми се сторила уште поубаа.
Тога ми ја праштат Тодора Кадана:
„А тако ти бога, убаа девојко!
Аљ имаш некого твоја мила рода?”
„А тако ми бога, убаа невесто!
Немам нигде никого моја мила рода.
Ја с'де си имам една мила сестра
Една мила сестра убава Тодора,
Таја ја водит Петре ловачето.”
Тогај се грабнаа, си се загрние,
От радост сестри плачет не се одељват.