Зборник на Миладиновци/ Рада и циганче

Рада и циганче

од Браќа Миладиновци

на современ македонски правопис

Хубава Радо, Радо ле!
Дето сл'нцето заходи
Там има, Радо, зелен бор,
И под бора си седеха
Радини брате троица,
Червено вино пиеха,
Между себе си думаха:
„Кој ште ми сја јунак нае,
Да се префарли зелен бор,
Листето да му преброи,
Да земе Рада сестра ни.”
Редом сја јунаци фр'гали,
Не можи да го прехврљат,
На листе да му пребројат.
От долу идет Циганче,
И в р'ка носи бјал камик,
Та си прехврли зелен бор;
Очи метна лист преброи,
Та зело Рада хубава.
Рада викнала, што могла:
„Боже ле, мили боже ле!
Така ли Рада мислила,
Бела промјана готвила,
Черно Циганче да земе,
На дарба Рада да ходи,
По село, и по друмове?”
Циганче Рада предумва:
Ја м'лчи, Радо, не плачи,
Ако с'м азе Циганче,
А мајќа ми је кавурка,
Кавурски ште тја посрешни.
Не штем тја пушта, Радо-ле,
Из село, Радо, да ходиш,
Доде дарове содереш.”
Пристала Рада хубава,
Та ја Циганче завело.
А мајка му је изљала;
Та не је била кавурка,
Ами је била Циганка,
Та Цигански посрештна
И и Цигански продума.
Ка виде Рада хубава,
Че на Циганче говори:
„Циганче черно Катунче!
Ја дај ми златна чакија,
Да разрежеме јаболка,
И с тебе да ја изедем.”
Не сетило сја Циганче,
Но и дало чакија
Не разрезала јаболка,
Но се в срцето удари,
Черни с' крви заљаха;
И тја си трепно думаше:
,,Циганче черно Катунче!
Да с' находи мајќа ми
По Циганските гробишта.”