Зборник на Миладиновци/ Иво кључарџија и Асан ага

Иво кључарџија и Асан ага

од Браќа Миладиновци

на современ македонски правопис

Што ми цвилит во темна з'ндана?
Аљ је змиа, али самовила?
Да је змиа пот камен би била,
Самовила во гора би била;
Туку ми је момче Асан-ага,
И ми цвилит и се милно молит:
„А егиди, Иво кључарџиа,
Подади ми дивит и калема,
И подај ми едно парче книга,
Да напишам таја бела книга,
Да је пуштам својѕе стара мајке,
Во з'ндана коски ке остаам.”
Се измами Иво кључарџиа,
Му подаде дивит и калема,
Му подаде едно парче книга.
Не је пушти своиѕе стара мајке,
Тук је пушти своиму побратиму:
„Хај егиди Имере бербере!
Да ме бараш во темна з'ндана,
От во з'ндан коски ке остаам,
Да собериш триесет момчина,
Кој не пијет вино и ракиа,
Кој ми немат ни татко, ни мајка,
Кој не знаит, како болит рана;
Да ми ходиш Пелистер планина,
Да ми ходиш на вода цветена.
Тамо ми је Ивоата сестра,
Со неа се триесет девојки;
Пет је држат поље от кафтани,
И је држат свилени р'каи,
Да је фатиш и да је пограбиш.”
Што је велит црноока мајка:
„А егиди Ружице девојко!
Ношеска сум ја лош сон видело,
Црно грозје во пазуи најдоф.”
Уште зборот не ми го дорече,
Ми је фати Имер берберчето.
Ког дочуло Иво кључарџиа,
И му пушти Имеру берберу:
„Пушти ми ја моја мила сестра,
Давам хазно кулику ти драго,
Тук пушти ми моја мила сестра!”
„А егиди Иво кључарџиа!
Хазна имам поике от тебе,
Пушти ми го дете Асан-ага,
Да ти пуштам твоја мила сестра.”
Тој го пушти дете Асан ага,
Тој је пушти неговата сестра.