Гоце ми отиде во Солуна града,
во Солуна града, во ладна мејана.
Ми го служеше убава солунка,
убава девојка, лична Македонка.
Гоце ми беше многу угајлено,
чаша му стои полна со ракија.
Па го прашува убава солунка:
- Зошто си, бре Гоце, чаша не подигаш?
Дали ти е, Гоце, пушка омрзнала,
или ти е, Гоце, сабја `рѓосала?
- Еј мори моме, убаво девојче,
штом ме прашаш, моме, право ќе ти кажам.
Сношти отидов во Кукуша града
и си поминав во Чучук маала,
там' си ја видов мојата мајка,
мојата мајка в' црно облечена.
Мојата мајка живо ме жали,
мене ме жали за мојата младост.
Мојот стари татко небричен оди,
мене живо жали за мојата младост,
моите браќа нагани си стегат,
в планина ќе одат, борба да водат,
борба да водат за Македонија,
за Македонија да ја ослободат.
